Umut

   Paylaşmaktan, hoşgörüden, saygıdan hepimiz o kadar aciz kalmışız ki. Herhangi bir karşılığı olmadan elimizde olan şeyleri paylaşmaktan çekinir hale gelmişiz. Karşılıksız sevemez olmuşuz. Karşılıksız yardım edemez olmuşuz birbirimize.

   Herkese sorunca dünyanın daha iyi bir yer olmasını istiyor. Bu noktada hiçbir sorun yok fakat insanlar isteklerini tazelemek için, onun gerçekleşebilmesi için hiçbir şey yapmayıp hep bir iki adım geride kalıyorlar. Asıl mevzu da burada başlıyor zaten. İnsanların adım atamamasında sorun. Oysa zincirleri kırmak bu kadar zor değil ! Sevgiyi paylaşmak bu kadar zor değil. Yemeğinden bir kaşık, merhametinden bir nebze ve gülümsemenden bir iki saniye paylaşmak ağır sorumluluk gerektiren bir iş değil. Olmamalı da zaten.

    Birbirimizin farkında olup kıskanmak yerine, sanki alacak verecek meselesi varmış gibi nefretle bakmak yerine bir kaç adım daha yaklaşsak birbirimize, sorunlarımıza ortak olabilsek, beraber çözüm bulmaya çalışsak emin olun şuan yaşadığımız ortamdan daha iyi bir ortam bizi bekliyor olur. 

   Madem ekmeğini paylaşmak istemiyorsun, sevginden ver o zaman karşındakine. Kindar olma. Sinirlendiğin zaman bağır çağır ama kin tutma insanlara karşı. Ötekileştirmeden, sahiplenerek yaşa yaşayacaksan. Umut temel kaynağın olsun, her şeyin olsun umut !

   Hak yemeden, dürüstçe, güler yüzle bak insanlara. Onlara karşı esirgeme hiçbir şeyini. Esirgeme ki, senden de esirgenmesin hiçbir şey. İnanın bana bir süre sonra bunun ne kadar güzel, iyi bir şey olduğunu fark edeceksiniz. Saklamayıp paylaşmanın, küsmeyip selamlaşmanın değeri sizin için çok daha artacak. Önemli olan kaybetmeyin asla içinizdeki umudu. Çünkü umut yüreğimizi besleyen en güzel şeylerden biri.